[ Deutsch ] [ English ] [ Français ] [ Suomi ] [ Dansk ]

De Oorsprong van de Buckfaststam

— Een getypt document van Broer Adam —
        Vertaling door Geert van Eizenga.

1915 : Het laatste seizoen dat de vroegere inheemse bij in deze streek bestond voordat ze uitgeroeid werd door de “Isle-of-Wight”-epidemie. In de herfst voorspelde de bijeninspecteur van het district dat het volgende voorjaar er geen bijen meer zouden zijn. Van onze 46 bijenvolken overleefden slechts 16 de volgende winter. De volken die overleefden waren of raszuivere Ligurische volken of waren van Ligurische afstamming.

1916 : Deze 16 bijenvolken werden vermeerderd tot 46 door middel van de import van Ligurische koninginnen. Na het uitsterven van de inheemse bij werd geen enkel teken van ziekte meer waargenomen.

1917 : Als reactie op het verzoek van de regering vermeerderden we het aantal bijenvolken tot honderd. De benodigde koninginnen werden gekweekt van bijenvolken die de winter 1915-1916 overleefden.

1918 – 1919 : Gedurende deze twee jaren werden honderden afleggers verstuurd naar alle delen van de Britse eilanden om de verliezen, die veroorzaakt waren door de “Isle of Wight”-epidemie, op te vangen. De benodigde koninginnen werden gekweekt van bijenvolken die de epidemie overleefd hadden. Onder de koninginnen die geteeld werden in 1919 bevond zich een koningin die een ideale combinatie vertoonde van alle wenselijke eigenschappen van de Ligurische en vroegere inheemse bij. Deze koningin werd terecht geregistreerd als Teeltkoningin No. B-1, en vormt de daadwerkelijke stammoeder van de tegenwoordige stam.

1920 : Bijna honderd dochters van teeltkoningin No. B-1 werden gekweekt in 1920. Een even groot aantal (koninginnen) werd gekweekt van een geïmporteerde koningin van Nicosia, Cyprus.

1921 : Dochters van No. B-1 overtroffen alle verwachting in 1921.

1922 : Twee dochters van teeltkoningin No. B-1 werden in 1922 gebruikt als teeltkoninginnen. Eén ervan – No. B-2 – bleek buitengewoon resistent tegen Acarine; haar zuster, No. B-3 – (bleek) buitengewoon vatbaar. In ZULK een mate dat nauwelijks ook maar enkele volken met haar dochters als koningin de winter 1922 – 1923 overleefden.

1923 – 1924 : Teeltkoningin No. B-1 werd bijna uitsluitend gebruikt gedurende deze twee jaren. Echter in 1924 werd een beperkt aantal (koninginnen) gekweekt van een teeltkoningin, die W. Herrod-Hempsall meebracht van de V.S. in 1923. Deze stam stond erom bekend superieur te zijn aan elke andere in Noord-Amerika.

1925 : Breeder No. B-4 = .24 – B-2 x ?
Breeder HH = .24 – HH x ?
Drones :
Daughters of breeder No. B-2 ; GP.= .19 – No. B-1. x N.N.

1926 : Breeder No. B-4 = .25 – B-4 x B-2
Breeder No. HH = .25 – HH x B-2
Drones :
Daughters of breeder No. B-4 ; GP.= .24 – No. B-2 x N.N.

1927 – 1928 : Breeder No. B-278 = .25 – No. B-4 x B-2
Drones :
Daughters of breeder No. B-4 ; GP.= .25 – No. B-4 x B-2

……..

Opmerkingen :
Het bevruchtingsstation werd in gebruik genomen op de 1e juni 1925.
Alle koninginnen die voor 1925 werden gekweekt werden standbevrucht.

Acarine :
Teeltkoningin No. B-3, waarvan de afstammelingen zo extreem vatbaar waren voor Acarine, werd onmiddellijk geëlimineerd.
Net als alle HH koninginnen na 1926. Hun buitengewone vatbaarheid werd opnieuw bevestigd in 1959 na een nieuwe import van koninginnen van dezelfde stam uit de V.S. in 1958.

Teeltkoninginnen :
De teeltkoninginnen die gebruikt werden gedurende deze aanvangsperiode en die niet van enige waarde of belang waren, zijn niet opgetekend.

……..